Φαρενάιτ, Γκαμπριέλ Ντανιέλ

(Fahrenheit, Ντάντσιχ 1686 – Χάγη 1736). Γερμανός φυσικός, γνωστός ιδιαίτερα από το πρώτο υδραργυρικό θερμόμετρο που κατασκεύασε (1714) και τη βαθμονόμηση της ομώνυμης θερμομετρικής κλίμακας, που χρησιμοποιείται και σήμερα στις αγγλοσαξονικές χώρες. Για τις εργασίες του, ο Φ. μπορεί να θεωρηθεί ο θεμελιωτής της επιστημονικής θερμομετρίας. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αγγλία και στην Ολλανδία, αφοσιωμένος στην τελειοποίηση οργάνων μέτρησης· τελειοποίησε ιδιαίτερα έναν τύπο αερόμετρου και ενός θερμόμετρου. Θερμομετρική κλίμακα Φαρενάιτ. Ο Φ. καθόρισε το μηδέν της θερμομετρικής του κλίμακας σε αντιστοιχία με τη στάθμη που έλαβε η υδραργυρική στήλη όταν το θερμόμετρο ήταν βυθισμένο μέσα σε ένα μείγμα πάγου και αμμωνιακού άλατος. Είναι περίεργο πώς ο Φ. θεώρησε αυτή ως την πιο χαμηλή θερμοκρασία που μπορεί να κατορθωθεί. Στο σημείο όπου έφτασε ο υδράργυρος, όταν το θερμόμετρο βρισκόταν σε επαφή με ατμούς ζέοντος ύδατος, σημείωσε την τιμή 212, βασιζόμενος στην παρατήρηση ότι, μεταξύ των δύο άκρων τιμών της θερμομετρικής κλίμακας, ο υδράργυρος διαστελλόταν με σχέση 212/1 στο θερμόμετρο που αυτός χρησιμοποιούσε. Η θερμομετρική κλίμακα Φ. διαιρείται συνεπώς σε 212 μέρη («βαθμοί Φ.» ή °F) και στην κλίμακα αυτή η μέση θερμοκρασία του σώματος του ανθρώπου αντιστοιχεί στους 98,6°F· αυτό είναι το τρίτο σταθερό σημείο της κλίμακας που επέλεξε ο Φ. Στην ίδια κλίμακα, το σημείο τήξης του πάγου, με ατμοσφαιρική πίεση 760 χιλιοστόμετρα υδραργύρου, αντιστοιχεί στους 32°F. Συνεπώς, το διάστημα, το οποίο στην εκατονταβάθμια κλίμακα υποδιαιρείται σε 100 μέρη, στην κλίμακα Φ. υποδιαιρείται σε 180. Απλοί τύποι επιτρέπουν να περάσουμε από την πρώτη στη δεύτερη κλίμακα και αντίστροφα: Η θερμομετρική κλίμακα Φ. είναι η πρώτη που καθορίστηκε με ακρίβεια από δύο ακραία σημεία καλώς σταθερά και κατά συνέπεια να μπορούν σε κάθε στιγμή να αναπαραχθούν· η απαίτηση αυτή είναι βασική για οποιοδήποτε όργανο μέτρησης.